Beraber Ölelim Şiiri - Hakan Yaşar

-1-

Beride,
Sancısız bir doğumun ağlayan sesi
Örse çekilmiş feryad ederken ana,
Ölü gözleriyle bakınırken,
Kar çiseliyordu
Vakit sabaha durmuştu zemheride.
Toprak ana üşüyordu
Ak kalpak giyiniyordu
Belli ki,yas tutuyordu.

Doğumuna adak adamıştık
Benim yiğit bebeğim.
Gülü koynuna salacaktık
Koklaşırken sen büyüyecektin.
Büyüdükçe görecek
gördükçe sevecek
sevdikçe de pişecektin...

Doğ bebeğim doğ
Gör de
Bil de sev
Sev ki beraber ölelim!

-2-

Dağlarımız buzul
Dağınık
Sığınaktır bize.
Kuytuda zeytin kokusu sinmiş
İnlerimiz vardır
Çıplak ayaklarımız kar üstünde,
Yanmayı öğrenir
Hakkını aramayı
Namusu öpmeyi,
Bilesin.

Dedik ki,
Namlumuz ekilsin
Ekilsin de filizlensin
Serpilsin;
Doruklarda umuda
Yamaçlarda yörüğün kahrına
Kucağının sıcak şefkatine,
Bel vurulmuşta böğrüne
Kana susamış toprağa;
Dar'a biçilsin! ..

Ne karınsız gömüttür bu toprak,
Öpülmemiş yiğitlerin
Bıçak görmemiş yanaklarına,
Güldeste ellerine
Civan yüreklerine,
Vurdukça ölümün puşt sillesini
Islanır yanağı
Yiğitle gider ırgat..
Ozan şiir yazar bir yandan
Bir yandan dövünür ağıt.

-3-

Gözlerim,gözlerim
Gördün yine
Bir civan ki gökte
Eli dingin
Nefesi boş.
Küçük kanatları vurur beni
Ey oğul
Sevdiydim seni.