Benzersiz Ahenk Şiiri - İlhan Özgen

Bahçelerin en nadidesi, yüzünde açar her bir renk,
Gül mü desem, papatya mı, sen hepsinden de öte bir ahenk.
Ne bahar mevsimi, ne de yazın en güzel anı,
Yüzündeki aydınlık, tüm mevsimleri geride bıraktı.

Bir çiçeğin narinliği, bir kelebeğin kanadı,
Yüzünde saklı cennet bahçelerinin sırrı.
Her bir gülüşün, bir demet papatya,
Gözlerin, okyanusun derinliğinde bir ayna.

Yüzünü çiçek bahçesine mi benzetmeliydim,
Yoksa çiçekler mi senin yüzüne benzemeliydi?
Bilmem, hangi kelime anlatır ki, Güzelliğini, içimdeki bu sonsuz benzersizliğini.