Bensizliğin şiiri Şiiri - Rabia Sude Yol ...

Mutluluk gibisin
böyle yakınlaşsam seni istesem kaçıyorsun
Ne zaman bıraksam varlığımı fark edip geliyorsun.
Anla artık
Beni çeken bi şey var gözlerinde.
Kelimelerinde bi şey.
gece pencereye çıkıp baktığımda gördüğüm ay hissettiğim sessizlik gibisin
Parlak, ışıl ışıl, narin
Bazen ise yaz ayının yakan güneşi.
Şu yüreğimdeki ateş bi sönse
Bi söndürse biri çünkü yanıyorum
Anlatamıyorum ki doğru değil seni sevmek
Söyle onlara
Girmesinler gözlerinle arama
Sen de uyma onlara
Söyle anlıyorum seni de
Sen de mutluluk gibi kaçma
Bir görünüp bir yok olma hayatımda
En ufak bi şey de gitmeye meyilli olma
Parlat beni
Beni ve evreni
Sev beni
Kesme ışığını
Çevirme aynalarını benden
Çay içen Yıldızlar göreceğim işte gitme
Ay dede ile konuşacağım
Gidersen azalırım ben
Söyle sen hiç mi azalmadın
Küçük olalım seninle gel
Gel bu büyük şehirde yok olalım
Bir çimenin üzerine oturup Çimen izleyelim
Gel bi tek biz anlarız birbirimizi
Dünüm bugünüm ve yarınım
Gel nolur al beni yüreğinin derinliklerine
Büyüdüm ben çocuk değilim
Karanlığımda otur yaşa işte
Gel yıldızım ayım güneşim
Gel aydınlat oturduğun evini
Gel de akmasın artık gözümden
O mutlu dans eden damlalar
Çünkü artık
Artık onlar bile yoruldular
Gel o odada seni bekleyen biri var
Girdiğin anda sımsıkı saracak seni çocuklar
Mutluluk gibi olma sen
Hep yanımda kal
Benimle kal
Beni bensiz bırakma…