Bensiz Sonsuza Yol Alan Sevgiliye...

Sessizce geçmişimin süzgeçinden geçen...
Hayallerim ne kadar bentler kursa'da
Cevabı olmayan sorular içinde tutuşurken,
Sensizlikte kalan lal,dilsiz,yüreğimde
İçimdeki cevapsız soru ve kırıntılarla
Mahsunca beni ve ruhumu yaralıyorken...

Yüreğimin habersizce çaldığı kapılarında
aklımda,kalan senin gülen yüzün asılıyken,
Tuvalinde resimlenen beynimin duvarlarında
sessizce o ılık mahsun bakışına ağlarken
Gözyaşlarına esir kaldığı bir vakitte.
Sensizliğin duygularına kilit vurup
sessizce gecenin karanlığına bırakıyorum

Şimdi gecenin karanlığı çökerken üzerime
umutlarımı karanlığın içine eliyorum...
Düşlerim, karakışında titriyorken..
Gözlerim hasretine" gebe kaldığı,
yaşanmışlıkların arasında delicesine,
Gerçeklerin sahnelendiği hayat perdesine
asılı kalıyor mahsun bir şekilde....

Anılar rüyasından sessizce uzaklaşırken
sanki ruhumu karanlığın dibine çekiyordu.
Oysa zaman, ne çabuk geçmişti...
Birlikte solan yaşanmış sevginden
sessizce bir elvedanın ardından
Geleceğe bir göz darbesi indirip
artık senli bir hayal kuramazken,
Sensizlikte kan ağlayan yüreğimi...
İçimdeki mahsun yetimliğim ile gömüyordum...

Biliyorum giderken sen bana
gözyaşları bırakacakmıştın
Her ayrılıkta olduğu gibi
garip mahsun kalacaktım....
İçimizdeki yaşanmış
sevdayı kurutacaktın.
Fakat sen giderken
bize dair
Çok şeyler taşıyacaktın...
O Gittiğin yerlerde
Şimdi çok bilinmeyenli
sessiz bir denkleminde
Bizsiz güneş’ler doğarken,
Sen içimizdeki
yaşanmış sevgiyi
Toprağa verecektin..

ve ben...
ve sitemle...

Asla ağlamayacağım...
Sana asla
el sallamıyacağım...
Asla Arkandan
bakamayacağım bile
Bensiz sonsuza yol alan sevgiliye...