Bensiz Şiiri - Ferecov Beytulla Niyazi

Bir sabah uyanıb beni düşünsen,
O an bil bu yürek düşünür seni.
Sıcak bir oda da kaflet üşüsen,
Bil ki, hasretimdir,sarıb bedeni.

Pencere önünde dayanıb tekce,
Kalbinden karib hiss geçse gizlice,
Uzaklara bakıb gözün yol çekse,
Bil,senden uzakda seni gezirem.

Günleri aylara satar illerin,
Solmasın kalbimde açan güllerin,
Yel vursa dağılsa siyah tellerin,
Bil ki,bu yürekden çekdiyim ahdır.

Ve...bir gün karşına biri çıkarsa
Gözlerin aldanıb ona bakarsa,
Bu zaman göylerden şimşek çakarsa
Bil ki,bu kalbimin feryad sesidir...