Bense ki... Şiiri - Seyfi Karaca

Uzak bir çığ düşkünlüğüydü dağ doruklarından bana dönük beyazlığın
Ağı gibi esen yellerle uçan kuşlar gibisi hafif
Yok olmaz deseydi bile bu soğukta ayar tutmaz kemanım
Kaşın var ya bulutlar hizasından yay kırandan güzelim
Gözün var ya
Bazan yağmur ıslaklığı sessizcelerle sağnak
Bu kıyamet ayazları ortasında yapraksız dallarda baharı gözleten
Kucağında dinlenen silik gölgelerden beni bulup seçen ve edalı
Var ya bebekçe hayal salkımlarından bağlar bozan gözlerin
Her çıngırak çalışına titreyerek,
Bütün toprağa sarılan tüllenişlerin anaçlığı var ya sende
Irgalayıp avutanlar beşiğinde kalbin var ya
Sen varsın ya insan içinde bir güzel insan
Sevmesi adsızlara nam salıp, zaman kuytularınca sonsuz tenhada
Hayat veren soluklardan yarenleştiğin bense ki
Sarmaşıklaştığın bahçelerde sana bakan bağban
Çiçek çağını kendine hayran bırakan

Seyfi Karaca.........Şubat / 11