Dolaşabildiğim kadar dolaştım,
İnsanlar kum gibi insanlık katık.
Halden hale girdim hale bulaştım,
Alimden, ariften almadım nutuk.
İnsanın taptığı pul ile para,
Vicdanım sızılar içerim yara,
İnsanlığı sordum çok insanlara,
Tek tük insan gördüm insanlık bitik.
İnsanlıkla kula döndüm yönümü,
Saygı sevgi için alın canımı,
Bir baktım ki benlik kesmiş önümü,
İnsanlık yanımdan nefsim pek atik.
Çok yarıştım benlik ile nefs ile,
Savaş açtım mikrop, virüs rezile,
Erem insanlığa varam menzile,
Baktım bendeki ben, benliğe batık.
Derdimi anlatmam zır, zır deliye,
Pişman eder pisler döşek halıya,
Cahillik kurşundur Uzun Ali’ye,
Zaman, ortam kötü hedefte tetik.
(İnsan, benlik nefste kendini yitik
Kayıt Tarihi : 10.1.2013 19:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Uzun](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/01/10/benlikle-savastim-nefse-vuruldum.jpg)
Ne elbiseler gördüm içinde insan yok '
demiyor mu Hz. MEVLANA...iNSAN, NEFSİNE HAKİM OLMAZSA SONUNDA HÜSRANA UĞRAR. KUTLUYORUM DEĞERLİ ŞİİRİ VE ALİ KARDEŞİMİ TAKDİRLE...++
TÜM YORUMLAR (1)