Benliğime Dökünce Şiiri - Ozan Efe

benliğime dökünce yapraklara inatla
uzunca çizgisidir yağışa duyduğunla
tiz sirke kükremesi kalır yeğniliğime
soyduğunla bilince kabuklanır yarası

ayazını kusuyor karanlığında gecem
beyazı ört üstünden üşümesi bitenler
ecem kalkıncaya da güne akşamı iner
itenler kendindeyse bulunur nu arası

yaşama kımıldadık isteğimiz artınca
başında göğe değer ayaklarında yere
durduk yere iş buldu yükselişi aşama
sere serpilen ömre bekliyordu sırası

bir acı değdiği an sırtı kamıtıp kalır
saçlarıma dokunan ellerindeki hüner
alır ağrısını da çektiğin yanında kâr
süner karnı acıtan kanatınca karası

nerede ozan efem bekledi geleni yok
soluğu buğulanır ayazı çöktü kışın
çekinmesi gerekir alışkana yer ede
dışın güzelde olsa içten olur darası

131210denizligülceçaprazlama