Benimse Şiiri - Kağan İşçen

sana köşe başlarımı bıraktım
karanlık odaları mumlu
gittiğimi anlayacak mısın? ...

hayata daldığın gibi yerdin kendi kendini
benimse
içim içime sığmazdı
anlamadığını ben anlatırdım
sona doğru pişman olurdun umarsız
iş işten geçerdi içim içime sığmazdı
son pişmanlığının gerekçesi olmaktan
hiçbir şey düşünecek halim kalmazdı

evlenirdin güya mutlu hayatın olurdu
sokakta çamura bulanan hala ben olurdum
sana göre senin için olurdum
ayaklarım bana başkaldırırdı
arayan bakışlarına üşümem dolardı
çocuklaşmamı rüya mı sanırdın..ağlar mıydın?

çiçeksizleşmiş trenlerimizi alıp götürmezdim
çıplak duygularımı örtecek agustos ışığı hayıflanırdı
okuldan kaçtığımız günlere dönerdim saçlarının yumuşaklığıyla
mutlanırdım mutlanırdım bir sen'im vardı
sıcaklaşırdı sular akşama doğru kitap okumak gibi
sen'im' den kendimi çalamazdım
yanımda hiçbir arkadaşım olmazdı
sen de olmazdın rüyalarımla gençleşir miydim?

anlaşalım istersen on yıl öncesileşerek
ağustos böcekleri cırlavıklar uğuldaşırken
küçükleşen, güney gibi sıcak gölümüzde
ben sana bağırmayayım
boyun eğişine sakinleşmemiş
sen beni tersle gene istersen asla ve asla'lı
ama nolur on yıl öncesileşerek
otlarla seviştiğimizi unutmayarak
okaliptuslara asıldığımızı

benimse
beni benimsemediğin gibi
alfabemden çıkartıldığını
hayta usulsüzlüğümden
el gün diyemeyerek sevdiğimi
penceren olmak tutkusunu
yeryüzüne bakmana aracı olmak

benimse
aklında ne varsa onlar senin tel örgülerin
odan masan kol saatin son giydiğin eteğin
neyin varsa
ezberlenmiş mutluluğun
sorusuz sorgusuz yanıtların
sen böyle kendine özgür hayata hapis

benimse
boşluğundaki simsiyahlıktır tek gözağrım
güneş kıskanırken yüzüne düşkünlüğümü
anlatılmazlığına demir attım
vaz caymam hiçbir hecesinden bu soysuzlaşmanın
benimse
seni anlatacak da benim anlatmayacak da

benimse
ben ölsem de lügatsizliğim kalır
seni anlatmamaya
hem de yarın bir zaman değilken
dün hala yarımken
geç kalmışlığımın geleceği de sensin
geçmişi de
benimse

benimse
yüzükoyunken ağaçların akşam korkusu
ben sensizliğe üşürdüm hastalıklı
ağaçların akşam korkusu
kıskanırken sensizliğe üşümüşlüğümü
aydınlıklar veremse yeşildeki susuzluk
sana bıraktığım köşebaşlarımı
benimse
benden başka böyle bu kadar
ağrılı beklemesin hiçbir umut
bilmezden gelerek
bilerek unutulduğunu

benimse
martılara korkuluktur sensiz bedenim
bütün iskelelerde
seni yalnız ben beklemeliyim
denizin tek ömür tüketme canbazı ben olmalıyım
paylaşmam paylaşamam seni beklemeyi bile
benimse

senin tek karşın ben olmalıyım
benim tek karşım sen