Benimlesin.. Ben Kadar Kadere,Oyalıkent

Benimlesin..
** Aynı ruhun kafiyesiyiz, aynı keyfin dimağıyız, aynı sevdanın sonsuzluk aynasıyız, aynı anların güneşiyiz, aynı kalp atışlarının vurulma anıyız, aynı isteyişin istek filmiyiz, aynı sonların sevgi sularıyız, aynı umudun ummanıyız, aynılaşan hayatın yaşanırlık demiyiz, aynı demin demlenen sevgi sıcağıyız….
Benimlesin…
Bensin, bendensin, benden akışın aşk ağzısın, bende kalışın kav resmisin, senli oluşun tanımsız, sayıyısız, kitaplara sığmayışın adı gibiyiz.

Benimlesin….

Ulaşamadığım her şeyin hayal ulaşımısın. Yollarına açıldı bahtımın aşk yolculuğu.

Dokunamadığım bir gerçeklik diliydin. Dokunduğumda her şey seni özetlerken, özünden akan nehre dökülen aşk eliydim. Sürüklenerek kalbim çarparak sana geliyordum.
Tutamadığım elin “el” dramıydım. Kimin elini sıksam senin elini sıkmış gibi, o sıcaklığı hissetmiş gibiyim. Şimdi kendime iklim olmuş tutamadığım damlaların azim sonrasıyım.Yüreğim ıslak, uzaklığın ıslak, bir türlü görüşemediğimiz her an ıslak.
-Kurların kuruyor kurulu saati.Zaman sen, zamandan akan sen.
Hayalimsin… Gerçeğimin reçeline batırılmış bir tadın künyesinde değiliz.

-İçimde burukluklara şifrelenen demler aziziyim. Sabrın kulelerini inşa eden Mimar Sinan gibiyim. Mimar Sinan’nın biricik aşkı Mihrimah sultan için yaptırdığı mistik eserler kadar kavuşmak eserimiz var.
-Bir aşk'tın,aşka sığamayışın adılıydın.Aşk’a aşkı öğreten Hüsn’ün can diliydin.

...İçimdeki kopuşun simyasıydın.Kimyamı düzelten içsel düzlemlerin bağıl elementiydin.
Ben’din. Her şeyi bir’e sunan muştuluğun incelik yazılışıydın.
Yazgımız kadar hazırdın yazılmaya, benimle anılmaya.Aşamayışın atlasında farklı renklerin arkasında seni bana getiremeyen gerçeğin siyah rengiyim artık.Sensiz her an, karanlığın şifresi. Ve hüzün…

*Senin Suçun Yok... /Suçluluk sensin.Aşamadığın her adımın suçlususun artık. Kadimlerini yakamadığın her kademenin kadersiz sesisin.
Atamadığın her özel adımın adsız gülüsün.Kendi içinde solan kırmızılığını kaybedişin huzursuzluk kokusun. Bensiz kaldığın her demin demliksiz çayısın.Tortuları içinde biriken can yakıcı anların birikmişliğisin.

*Tavus kuşunun actigi kuyruğuna benzer bicimde renkli düşlerime açıyorum seni.Öyle muhteşemsin karşımda; ama müdaviliğini hemen kapatıyorsun.
-Bahanelerinin zincirleri var yakarışımlarımda.Artık bahane kadar yakın olma bana.

Senin sessizliğini, sözlerini açıklayamaz. Açıklanmamış içsel kitabının ilk sayfasındayım. Nedenlerin eriyor, sözcükler yok.Sen ile sevdiğim sen arasında bir senlik şenliği var.
Benimlesin…
Bensin; ama bir o kadar benden değilin değişik halisin.

En az içtiğin su kadar aşka içimlik, en az söylediğin söz kadar manalara içimlik, en yaz yaktığın ben kadar sana benlik ateşiyim bilesin.

-Yakarım içini… Bensiz ırmaklarla söndürmezsin.
Artık yüreğim demir gibi daha sağlamdır.Yüreğim kırılmaz; ama sensiz paslanır. Sensiz aşk rengi gider. Bu demir gibi yüreğimi senden başka kimse kıramaz, paslı anlara bırakamaz.
-Sen de bu demir kadar sağlam yüreği, sözlerinle, gözlerinle, dokunuşunla b’oyala gayrı Şulenar.