Benimle Evlenirmisin? Şiiri - Serpil Koçar

Sahilde hazırlanmış bir masa, üzerinde yanan mumlar;
Etrafa saçılmış kırmızı güller — aşkımızın simgesi.
Ilık esen meltem rüzgârı tenimizi usulca okşarken
Yakamozlar eşliğinde oturduk karşılıklı masamıza.
Şaşkındım; hiç beklemediğim bir sürprizdi bu gece.

Kadehlerimizde aşkımız, arkada çalan şarkımız;
Bu gece en güzel duyguları armağan ettin bana.
Ellerin ellerimde, gözlerin gözlerimde buluşurken
Gökyüzündeki yıldızlar şahitlik eder aşkımıza;
Deniz ise dalga sesiyle alkış tutar sevdamıza.

Kayboluyordum gözlerinde, ellerin ellerimde;
Başım göğsünde, kokunla sarhoş oluyordum.
Kulağıma fısıldadığın o büyülü sözcüklerle
Daha da derine çekiyordu beni kalbinin atışları:
“Yüreğine hapset beni sevgilim, sonsuza dek…”

Üşüdüm sevgilim; sevginle sar, sarmala beni.
Hadi sar tüm benliğimi, dans edelim şarkımızda.
Bu gece hiç bitmesin, sabah hiç olmasın; yanımda kal.
Ay şahit olsun sana olan sevdama;
Bak, karanlık gece aydınlanıyor ikimizin sevgisiyle.

Ellerin belimde, gözlerin gözlerimde dans ederken
Ruhum titriyordu heyecandan, ürkek bir ceylan gibi.
Kulağıma fısıldadın: “Benimle bir ömre var mısın?
Yalnızlığımı varlığınla taçlandırır mısın? Benimle evlenir misin?”
Gözlerimden sevinç gözyaşları boşaldı; tutamadım.

Sana söz, sevgilim: bir ömür ellerini hiç bırakmayacağım.
Yemin olsun ki seni sonsuza dek seveceğim.
Mühürledim gözlerimi; görmesinler senden başkasını.
Kalbimde, ruhumda hep sen olacaksın.
Kilitledim kalbimin kapısını; sevgini hapsettim yüreğime.

Allah şahit olsun bu büyük aşkımıza, ayırmasın bizi.
Sen bende, ben sende kalayım sonsuza kadar, sevgilim.
Aşkımız taçlansın; evimiz şenlensin bebek sesleriyle.
Ben nefes aldığım sürece yalnız seni seveceğim.
Ve sonsuza dek… ölüm bizi ayırana kadar: EVET! EVET! EVET!