Benimkisi Uzun Ömürlü Şiiri - Kağan İşçen

geceydi
güzelliğini duymayı reddetmiştin
yağmura çalan bir hüzünle
birbirimizi istemiştik
iç tanrılarına olan güvenin
gözlüklerinin camından
gülümseyişini tanıtıyordu
mutsuzluğuma

hayattı işte be uzun ömürlü tomurcuk
senin işitmek istemediğin
beni dimdik ayakta tutan inancım olurdu

sadece isyanımdır yapışkan
öyle bir askıntı hem de
anasını ağlatan komprador burjuvazinin

gözlerinin ıslanışına kıyamam
bir tanem
bu ben bir gerçek ben anlasana artık
ol anlayışlı aynı bu cümle gibi tersten
dümdüzlüğüne dayanamam
en azından kaşlarını vermelisin bana
nefes alışını öpsem de belki diyebilirim
masaya oturunca aklıma geldiğin gibi
silik sinik
seni unutmaya çalışma provalarımı bırakıp
kılıç kalkan kuşanan ertesiliğimize seslenmeliyim
'heyyyy...şu bizim aptal ertesiliğimiiiiizzz
onun kaşları bende şu ahmak ellerimde
her gece alıp kalbimin atışındaki yaralara
sürüp sürüştürdüğüm
naifleşerek afyonlaşmış uykularına daldığım
heyyyy aptallaşmayı bırak ertesileşmeeeee
sonra dünleştiririm seniiii'

ne şimdi bu
tüm şu olanların adı
duyduklarından değil
duymak istemediklerinden mutsuzlaştığın
kötü geçen hafta sonları gibi
düşünsel değildin değil mi o an?
yoksa fena mı yakalandın alışkın olmadığına
sen bu kafayla
bilinçli tüketicisi bile olamazsın aşkın
aşk tükenmez bilmez misin? ...

ne diyorum şimdi biliyor musun?
yokuşun tepesinde allameli bir gri
en görünen yerinde benim gibi bir oğlan çocuğu
şemsiyesiyle oynuyor tutkularının o sensin....
yağmurdan tınmıyor
belli ki bu defa gökkuşağı onun
hadi gel sevişelim odanın normal sıcaklığı
senden başka serzenişimin olması mümkün değil
anlayışsızlığınla yaşamaya çalışıyorum
anlamak çalışmaktır sevmeye çünkü...