Benimkinden Bu Çıktı……….3

Feodal değerlerle kapitalizm gibi, muhafazakar da, ucubeler de çok iyi anlaşabiliyorlar. Liberalizm anlayışı için 12.nci yüzyıla dönülüyor, humanizm ise o arada, bu köşede sıkışmış olarak yaşıyor. Elit bir tabaka kayboldu sanki. Türkiye bu acı ve sıkıntıyı, evrende de olduğu gibi, hızlı bir dönüşüm süreci yaşıyor olarak aldı. Birkaç nesilden sonra ancak bir eğitim bilinci, sağlık bilinci, hukuk üstünlüğü, adil paylaşım bilinci vs. yerleşebilecekti, sarsılmayacak ulus egemenliği için. İslam-Ahlak ilişkisi, Batılı-Hristiyanlık-Katolik-Protestan-Ortodoks-Rum ilişkisi de böyle ve hep yanlışların kaynağıdır bu şekilde bir ifadelerle alınması. Ticari ilişkiler güden bir İslam penceresi açan göstermelikler ahlak ilişkisini ezer! Nitekim öyle de oluyor Türkiye’de de.

Modern teknolojiyi, misyonerlik etkinlikleri gibi bir uygulama olarak, devredenler modern hayatımızı da örüyorlar, devralınan bir modern yaşam ile bu teknolojiyi ödetiyor olduğuyla da ilişki deniliyor buna göre bile. Oysa yaşamı doğal çevresinde, doğal coğrafyasında bir alışkanlık olabilmesine gerekli anlayış, diyalog süreci göze alınarak değilde, görsel bir kuşanma ile gruplaşma, kıyafetlenme, dayatmacılık oluyor sefilce.

Özel-kamusal-sosyal-toplumsal-bireysel-ekonomiksel karmaşa ile tiyatro gibi bir göstermelik yaşamı süslenmek ve asıl olan baş eğdirmek gibi sistemde yormak isteniyor Türkiye. Elbette, yorulacak da gerektirdiği süreç içinde. Türban yasağı örneğin, sadece biçimsel bir yasaktır. İman her yere karışmaz, sokulmaz. Her konu tartışılabilir, felsefe, teknoloji, kimya, fizik, ev, su vs. ama iman bilgisi kurgulamaya hep ve yine El İnsaf! denilir ve denilmelidir. Temel eğitimin uzun yıllara dağıtılmasına ihtiyaç duyuran bu durum, Türk toplumunda vicdan kavramı, yani değerlerimizle örgüleyen eylemlerimizin farkına da varma yetisi ile de belki sadece eylemlerimizin ardında hep değerler bütünlüğüdür. Dindarlık-pragmatizm ilişkisi araştırmaları, 12.nci yüzyılı hatırlama gibi örneğin, bu amaca insan araç edilmemeli ve El İnsaf dedirtendir yine. Laiklik ise, alanları çok iyi ayırabilmektir.

Modern öncesi-modernite-postmodern diye aydınlanmacı değerler anlamda örneğin, uluslar arası açıdan da bakılır, her bir insan önemi amaç olacak, asla araç kılınmayacak. Ben, düşünme yetisi korunacak amaç değeriyle Düşünür demeyi tercih ediyorum, Fransız bir terim olan Felsefeyi sadece, terimlerin kavram anlamını ve anlayışı inceleyen, hatta kavram işçisidir diye bir nüansta ayırıyorum. Düşünür ve felsefeci diye ‘iki ayrı ve bir bütün’ olan öğrenim dalı olarak biraz daha çalışılmasının faydalı olacağı düşüncesindeyim. Felsefeciler burada kavram anlayışının kısa yoldan, zaman harcatmadan, en önemlisi de zaman kaybını önleyen faydalanmayı sağlayabilirler ve faydalanma öğretisini anlayış öğrenebiliriz.