Benimi Gördün Şiiri - Veysel Şimşek

Zalim dünya banamı garazin kinin,
Anladımki yoktur imanın dinin,
Dünden haz almadım berbat bu günün,
Yeter artık yeter benimi gördün.

Geldi geçti ömür hasıl denilen,
Her zaman sen oldun zalime gülen,
Sen oldun şairi dertlere salan,
Yeter bende sefil canımı gördün.

Uyuzların hatır hatır kaşınır,
Dürzülerin tahttan tahtta taşınır,
Benim gibi hep garipler düşünür,
Çile çeken çıkmaz canımı gördün.

Zorbalara dostsun budur sitemim,
Hiç gülmedi yüzüm bitmez matemim,
Ayar tutmaz bozuk düzenim demim,
Her zamanda düşük yanımı gördün.

Zalimlere mekan cennet sarayın,
Gülmedin masumlara oynadın oyun,
Kahpe dünya çoban bizlerde koyun,
Milyonlar içinde benimi gördün.

Yüce haktan oldu sana gelişim,
Mecburu hayattır sende kalışım,
Belim büktün söktün tırnağım dişim,
Bıktım senden bıktım benimi gördün.

Kargaların şahine fırsat vermiyor,
Kedi aslanı boğuyor kimse görmüyor,
Canbazların ayarında durmuyor,
Doğru dürüst garib canımı gördün.

Veysel der ki; Zalim dünya plancı,
Senin olsun zalim zorba yalancı,
Yoktur hak adelet olduk dilenci,
Bu garip halimi yenimi gördün.