Benimdir Belki Bu Aşk Şiiri - Erman İlkay

Uçurumlar kenarını mesken bellemişken
Sen aşkın bilinmeyen öyküsü nerden çıka geldin?
Yanlızlığımı ben benimle yaşarken tam da
Alışkanlıklarımdan ötelere gidip seni silmişken
Sen nereden çıkıp geldin?
Hangi itin koynundan?
Hangi kalleşin caf caflı arabasından indinde geldin?

............................
Benimdir belki bu aşk sen olmasanda yaşardım
Benimdir belki çaldığın kalp sen hiç bakmasanda ben kanardım
Sen bilmesende ben benden çok seni severdim
Tamda alışmışken ölüp dirilmeye
Tamda gülüp geçmişken dikene
Tamda kurutmuşken yaşlarımı
Offffffff........
Nereden çıkıp geldin
Hangi masumun ahını alıpta koşdun kucağıma yine?
Hangi gün görmemiş günlerin sancılı tabiatını çaldın kimbilir?
Evet benimdir bu aşk belki
Ama sonsuz karanlığın koynuna atmışken ben beni
Sen hangi rüzgarı kandırdında geldin?
Soğuktan değil hırsından titreyen ellerimi tutmaya
Aşkından değil, hırsımdan hızla vuran kalbimi tekrar alıp gömmeyemi geldin.
Hoş geldin.
Ama boşa geldin.
Belkide benimdir bu aşk evet
Ama ben tam da alışmışken bi başıma ölmeye
....................................
Sen bunu hiç iyi demedin.