Yaralarım çoktandır arsızca büyüyor
Seyrederken yenilgiyi
Bak nasıl ağlıyorum susarak
Alaca düşlerimin gecesinde
Gönlümün bataklığına çekiyor bir el
Işığa ulaşmayan tüneldeyim
Buruk ve yaşayan, canlı
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta