bu gece çoçuklugumdaki gibi bir uçurtma yapmak istiyorum,kuyrugu hayellerimden olacak,kağıdı umudlarım,ipide derler ya hep pamuk ipliginden olsun,nasıl olsa havaya uçaçak ha kopsada kopmasada,zaten çogularımızın hayelleri hep uçmadımı,hep yarım yaşamadıkmı,çocuklugumuzda küçüçük şeylerle mutlu olabiliyorduk,umudumuz hayellerimiz vardı.öylece sarılmıştık onlara ama birde gördükki hepsi birer tesbih tanesi gibi ortalakta,yine başımız iki elimizin arasında üstünde karabulutlar ve ardımızda delice bir fırtına, şimdi diyoruzki götür beni gittiginiz yere..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta