Benim şımarık yalnızlığım

Ey benim şımarık yalnızlığım
Sen hiçbir şeye benzemiyorsun
Yine kalabalıklarda kendine bir yer arıyorsun
Utangaç, çekingen,ürkek
Minik ellerinden tutsam
Uzaklara savursam seni,benden uzak
İçin ürperir, gözlerin dolar
Sonbaharda uçuşan kuru sari dallar gibisin
Bana hep gelecek bir baharı hatırlatıyorsun
Mevsimsiz bir aşk gibi, hep yazı yaşıyorsun
Sen hiçbir şeye benzemiyorsun
Kuru kalabalıklara sürsem
Uçurtmalara bağlayıp gökyüzüne salsam
Mavi sulara atıp ,dalgalara bıraksam
Benden önce gelir , mabedin olmuş yıkık kalbimi bulursun
Belki de bundan olsa gerek
Ey benim şımarık yalnızlığım;
Hem şımarıksın hem de hiçbirşeye benzemiyorsun