Kimdi kapımı çalan bilmem
Birinci yılı mıydı dünyaya gelişimin
Yoksa beşinci yılı mı
Sonuna dek açtım kapımı
Acı ve çile kolkola girdi
Hayata açılan penceremden içeri
Belki de bu yüzden
Mutlu olmayı iyi bilirim ben
Hissetmeyi ve yaşamayı da...
Çileyle yoğrulmuş hayatımdan
Bir sevgi insanı yarattım.
Bu yüzden doludur şiirlerim
Bu yüzden kocamandır yüreğim
Acının dozu arttıkça
Bu yürek sevgiyle coşar,taşar
Sürgüne yolladım bu aralar
Şiirle onarıyorum yüreğimi
Yazarken sanki kan damlar
Kalemimin ucundan
İçimdeki zehrin
Dışarı aktığını hissederim
Hafiflerim....
Şiirlerimdir beni ben yapan
Yalnız benim sesimde
Hayat bulan
Kağıdım,kalemim
Can dostlarım benim
Ömrüm oldukça yazmaya
Yemin ederim!
Kayıt Tarihi : 12.2.2006 13:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Saliha Gülenler](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/02/12/benim-siirlerim-5.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)