Benim Sadık Yarimdir Ölüm

Yılmaz Erdoğan'ın bir sözü var
Bilmem bilirmisin..
Diyor ki;
''Anladım ki Ağaçlar toprağa acı verdikçe büyüyormuş''
Şimdi düşünüyorum da,
Benim bir ormanım var
Sık dallarla bezenmiş, güneş girmeyen, kapkaranlık...
Ve ortasında ben yapayalnız...
Sağa gitsem diken tarlası,
Tıpkı, mazim gibi
Sola gitsem alabildiğine bataklık
Tıpkı bugünüm gibi..
önüm arkam dipsiz bir uçurum.
Tıpkı yarınlarım gibi..

Galiba ben yalnızların adamıyım.
Sevgi, aşk benim neyime..
Sen beni, bende seni sevdimde ne oldu!
Bak işte yine yalnız kaldım.
Herkes gibi sende terkettin beni.
Param yok biliyorum.
Üstelik de çirkin adamın biriyim.
Sana saf kalbimden, sevgimden başka birşey veremedim.
Üzgünüm....

Yine düşünüyorumda belki beni terketmekle
Doğru yaptın.Sevgiyle karın doymadığı doğruymuş.
Zaten ben sana bakamazdım.
Üstelikte yalancının biriyim.
Sonra seni çok üzerdim.
Bencilliğime dayanamazdın.
Aslında ben seni sevmiyorum
Hiç sevmemiştim zaten.
Ben yine, sana yalan söylüyorum

Sen herşeyin en mükemmeline layıksın..
Bakma ardında bıraktığına..
Çek git! Gülümse! Sakın solmasın yüzün.
Bak ben hiç üzülüyormuyum.
Aksine seviniyorum gittiğine
Hadi git..Beni bekleyenim var zaten..
Duyuyormusun bak beni çağırıyor,
Selvi ağaçlarının arasından
Dokuz tahta, daracık bir kuytuyla
Ebedi huzurun, sessizliğin saltanatından
Bana sesleniyor..!!

Bekle beni yarim sana geliyorum.
Kalmadı bir sevenim,
Senden başka bekleyenim,
Yaşama isteğim, sevincim, ümidim...
Al artık !! Seninim yarim..!!