Alışkın değilsin sen yalnızlığa
Vaktim olmadı acılarımın hesabını tutmaya.
Beklemeye, geri dönmeye vaktim hiç olmadı.
Alıp götürdü beni pervasızca zaman,
Akarak çamurlu bir su gibi hayatımdan...
Gül esmerliğindeki öpüşlerin dudağımda hala
Ve gömlek cebimde ölümün suskunluğu...
Şahan oldum çıktım dağ doruklarına
Kurdum başı dumanlı sevdamızın yörük çadırını.
Seyrediyorum şimdi seni benden alıkoyan,
Bu kaşarlanmış fahişe kenti...
Bir sfeks kadar,
Alışkın değilsin sen bekleyişlere.
Tanrı kadar,
Alışkın değilsin sen yalnızlığa.
Bir ceset kadar,
Alışkın değilsin sen acı soğuklara...
Seni zamansız, seni yarınsız koydum sevgili;
Kendimi soluksuz, Tanrısız bırakırcasına...
Alışkın değilsin sen bensizliğe,
Ancak zoraki alıştırdılar bizi sevgili...
Seninle beraberken, hep acelem var gibi
Yaşayışım bu yüzdendi sevgili.
Ayaküstü yemek yer gibi...
Bu yüzdendir ki; hayata hep aç kaldım.
Sana aç bırakıldım; hiç ama hiç doyamadım.
Yüreğim artık çöl yalnızlığında.
Güz yanığı tenim terli;
Sana varmak için yarışmaktan zamanla...
Gözlerim, aşkın uykusuz gözleri oldu.
Her gece bakmaktan yokluğuna,
Boş, ölüm kokan duvarlara...
Sinmiş dört bir köşesine,
Ölümün o tarifsiz sızısı...
Kaçmak istesemde, kaçamam yakalar ensemden
O kanlı, leş kokulu eli...
Her sabah hoyrat bir özgürlük uyandırıyor beni,
Seni ise her sabah, kahpe bir yalnızlık kucaklıyor sevgili...
Yatağa yüzü koyun uzanmış yüreğini,
Hırçın, asi ayrılık rüzgarları örttü.
Ben diye sarıldın, ama kolların yine boş kaldı.
Yine kolların boş, yüreğin üşümekli rüyalara daldı.
Alperen Karadağ
29.04.2003
Ankara / Mamak
Kayıt Tarihi : 12.5.2003 20:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alperen Karadağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/05/12/aliskin-degilsin-sen-yalnizliga.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!