Benim ruhum çok acıyor...!

Ruhum, ateşe düşmüş gibi yanarak acıyor, demir bir çember gittikçe daha sıkarak göğüs kafesimi parçalamaya uğraşıyor, boynumu kımıldatmak bile sancıyı artırıyor, gözlerime toz dolmuş gibi hissediyorum.

İçimdeki hüzün topuklarımdan başlayıp yukarılara tırmanıyor.

Çocukluğumdan beri içimin ağrıdığını hissederim, bu ağrı neredeyse bir parçam gibidir ama bazen dayanılmaz hale gelir işte.

Konuşmak, hareket etmek zorlaşır.

Ve, bu günlerce sürer.

Uykuda bile kesilmez ağrı.

Ne tam uyanabilir ne tam uyuyabilirim.

Ruhumun ve bedenimin bir canavarın insafsız ellerinin arasında buruşturulduğu duygusuna kapılırım.

Zorlukla bir pencerenin yanına sürüklenir biraz hava almaya çalışırım.

Böyle zamanlarda bir şey yapmak hele şiir yazmak zordur.

Ama yazmak istiyorum.

Şimdi harfler, ölü karıncalar gibi monitörün üstüne düşüyorlar.

Sadece yalnızım bir bunu biliyorum

Bir de arkasız olduğumu.

Şimdi kanat çırpıp bir yıldız gibi kaymak geçiyor içimden

Ya da denizi sürme gibi yalnız bir kadının gözüne sürmek istiyorum boydan boya

Çıplak ayaklı, iri memeli yalnız bir kadının gözlerine.

Terkedilmişliğini, isyanını, kederini mutluluğa emebileceğim bir kadının.

Her şey, şimdi sancılı bir buğunun ardında şeklini kaybediyor.

Ne yazmak istediğimi biliyorum ama yazarken zorlanıyorum görüyorsunuz.

Çünkü burada takılıyorum.

Sahici ve sağlıklı bir ruhum olsa daha iyi şiir yazacağım sanki.

Yazdıklarım, bağı kopmuş bir torbadan dökülen misketler gibi sayfanıza saçılıyor biliyorum, onları toplamakta bana yardımcı oluyorsunuz değil mi?

Sıkıntıdan yumruklarımı sıkışım sizin de ruhunuzu sıkıyor gibi olmasından korkuyorum.

Ve ellerimi açıyorum parmaklarımı dokunduruyorum plastik tuşlara.

Şimdi tekrar yazmaya koyuluyorum.

Böyle hissediyorum kendimi ve yazmak duygumu saklayacak gücüm yok şu anda.

Beni anlıyorsunuz değil mi?

Çünkü ruhum çok acıyor.

İçim ateşe düşmüş gibi yanarak sancıyor.

Şimdi kanat çırpıp bir yıldız gibi kaymak geçiyor içimden

Ya da denizi sürme gibi yalnız bir kadının gözüne sürmek istiyorum boydan boya

Çıplak ayaklı, iri memeli yalnız bir kadının gözlerine.

Terkedilmişliğini, isyanını, kederini memeleri gibi emebileceğim bir kadının.

Ve her şey, şimdi sancılı bir buğunun ardında şeklini kaybediyor.

Ama tam burada takılıyorum.

Bir tarafta mantığımın ışıksız sözleri 'ilaçlarını al kurtul bu dertten, yazma artık' diyor

Diğer tarafta acılarımın kapısını zorlamak isteyen ihtişamlı aslan gibi kükreyen bir duygum var.

Birbirlerine düşman olan bu duygularımın benzersizliği korkutuyor beni.

Hiç benzemiyorlar birbirlerine.

Biri dışarıda bir melek, diğeri içeride yırtıcı bir aslan.

Sadece biri yaz, diğeri yazma diyor.

Aklımda yalnızca kederli bir kadın var

Ve ben yazmak istiyorum.

Çünkü benim ruhum çok acıyor.

Ömer Faruk Girgin
Kayıt Tarihi : 30.11.2004 20:57:00