Ne şehirler tanıyorum çocukları ağlayan
Unutulmuş bir şehirde kız çocuğu biliyorum
Susmuş gülmeyi unutmuş bir çocuk
Unutulmuş bir isim var gecenin ötesinde
Umursanmayan hayatlar ve ölümü isteyen gençler
Ve kimliğini nedensiz kaybeden, yaşamlar
Ve caddenin ötesinde ki evler
O evlerin kiminde ölü var yas tutulmakta
Kiminde ise yeni doğmuş yaşam ve umutlar
Kapkaranlık gecede bekleyen biri var
Ya kaybedenler sevdiklerini?
O caddedeki ağaç yaşlı dallarındaki yaprakları dökülmüş
Ve ışıklar teker, teker sönüyor
Ne geçti bilinmiyor bu şehirde
Ressam yine tuvaline resim çiziyor
Hayalindeki mutluluk, huzuru simgeliyor
Gerçekler simsiyah çöküyor oysa bütün bedenine
Bunu rağmen çiziyor hayallerini
Dedim ya benim rengim siyah
Kabul etmesem de gerçekler beni buluyor
Ve şehirlerde kaybettiğim insanlar
Kinleri ruhlarını satın almış insanlar
Ve geceleri ağlayan, çocuklar
Hiçbir zaman hükümlerini anlayamamış çocuklar
Ve susamış artık siyah beyaza
Mutluluğu istiyor ruhumdaki siyah
31.10.2006
Fureya ÇobanKayıt Tarihi : 31.10.2006 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Haşim Kalender.
kompliman değil gerçek neleri şiir diye okuyor bu millet
bende amatörüm ama bunu yazamam bu kadar açık bu kadar yalın olamam kalemine onu tutan yüreğine sağlık
hayat böyle gece ve gündüz gibi ,renkli ve rensiz gibi.
şiir tadıyla tüm duygular güzeldir acısı da tatlısıda.
KİMİ KANATLAR TAKAR KİMİN BAĞRINDA TAŞLAR!
saygı ve sevgilerımle başarılar.
Selam ile..
tebriklerimle...
TÜM YORUMLAR (17)