Benim Memleketimin Çocuğu

Baharları yok edilen, güvercinleri katledilen
Toprağında yılanlar, çıyanlar gezen
Her köşesini obüsler vurdukça
Şehrinden, köyünden çığlıklar yükselen
Gözlerinden yaş inen, benim memleketimin çocuğu
Kederden uzak zulümden uzak güzel günler senin de hakkın

Toprağı işgal edilmiş, yürünecek yolları kalmamış
Kocaman pençeleriyle
Yürek parçalayan
Leş kargaların
Hışmına uğrayan
Canım memleketimde anneler ağlıyor
Her yer cehennem her yer her yer tufan her yer zindan gibi
Cizre’de, Savur’da, Nusaybin’de bitmek bilmeyen bir kıyım var
Memlekette öfke, karanlık sükun etmiyor, düşman kana emiyor

Biz unutmayız seni unutmayız henüz otuz günlükken
Katledilen Miray bebek
Asla senide unutmayız
Yedi gün yedi gece
Cesedi sokakta kalan
Böğründe kurşunlanan
Yetmiş yaşındaki
Taybet anne
Her köşesinde ölüm kol gezen
Uğruna bedel verilen memleketim
Direnişleriyle destanlar yazan bizim yiğitlere
Mazlumlar için yeniden doğacak olan güneşe
Dağlara bahar taşıyan tüm günlere bir daha selam olsun bizden

Ülkesi işgal edilmiş gözlerinde yaş yüreğinde umut taşıyan
Kürdistan'lı çocuk
Hiç unutma
Asla endişe duyma
Her gecenin bir sabahı her yokuşun bir inişi
Her savaşın sonunda bir barış, her özgürlüğün isyanında bir zafer var

28.04.2016
İstanbul