Benim Küçük Kalbim Şiiri - Aşeka Sena Çelik

Küçük kalbim,
Ta sen şuradan
Saçlarınla bulutları savurarak
Geldiğinden beri seni kucaklıyor
Tıpkı seninki gibi çarpsın diye kucaklıyor.
Sana koşuyor, adımları hızlanıyor
Yetişiyor da benim küçük kalbim
Diyor ki
Ben iyi ki Tanrı değilmişim

-Bayım, bize iki sade kahve

Ah ne diyorduk
Ben iyi ki Tanrı değilim
Tanrı olsam
Erkeklerin alayını senin gibi yaratırdım
Her yüzde görebileyim diye seni.
Erkekler işte o zaman,
Büyürtürdü küçük kalplerin dünyasını
Ufacık kahverengi gözleriyle.
Bakışlarıyla ve duruşuyla
Küçük dağları yaratabilirdi.

-Ah kahvelerimiz de geldi...

Sakın ha alınmayasın,sevgili canım
Benim şiirlerim o küçük dağlarıdır.
Alemimde senin gözünün rengidir toprağın,
Hasretten alev alev köpüren rengi.
Ondandır her gün ölmelerim, yakarışlarım.

-Kahvem soğudu...

Sonra erkeklerin,
Rüzgardan kanatlarıyla uçardı saçları
Ve yine benim küçük kalbim
Kanatlarında çarpardı.
Ben iyi ki Tanrı değilmişim
Herkes,
Aşık olur da kirpiklerine
Bir küçük kalbim dayanır
Seni sevmenin acılı büyüsüne

-Kalkalım mı?

Aslında bir yandan da diyorum ki
Ne büyük övgüdür Tanrın olmak.

-Hadi Gül Park’ına gidelim. Salıncakta salla beni biraz.