Benim Klübem Şiiri - İlknur Tan

Denız kıyısında kafami dinleyecegim ufacık bır klubem olsun ısterdım
Mavı bır gokyuzu ve kar beyazı bulutların korudugu
Martıların cıglık cıglıga kanat cırptıgı
Yumusak meltemın dokunusunu gozlerim kapaliyken hissedip iyot kokusunda cocuklugumu bulacagim
Onunde boylu boyunca uzanan kumsalin icindeki rengarenk deniz kabuklari ve deniz yildizlari olan yalnizlikta,
Kumlarin parmaklarimin arasindan akisini izleyegim
zamanin kalesi kum saatinden hayatin kaybolusunu her bir kum tanesi ile gormek,
Uzanmak bu muhtesem tabloya sanki ordan bir parcaymiscasina, kumlari saclarimin arasinda hissetmek
ve bır ressamin ruhumu boyamasina izin vermek
Yuzumdeki kederi ve küskünlüğü renklere aktarmasını dilemek
kumlar arasında kaybolmus calypso olmak denize hasret..
Daracık veransinda oturup ickimi yudumlarken Pablo Nerudanin kitaplarini okuyabilecegim bir ev...
Degerli ozanin dizelerinde dedigi gibi,
"Kimse ben Pedro’yum diyemez,
Rosa değil, Maria değil kimse,
ya tozuz, ya kumuz hepimiz"
Orada ozledigim kendimi kaybedıp yenıden bulacagim
Derinlik korkusu olmadan derinlere dalip cok uzaklara gidebilecegim
gun batiminin kizil sarhoslugunu dudagimda tuzlu su gibi hissedip
yalin ayak kiyida köpük köpük dalgalarla birlikte yuruyecegim, ruzgarin elbisemi bacaklarimin arasina sikistirmasina izin verecegim
ekmegimi, sarabimi, sevinc ce gozyaslarimi paylasacagim, sadece beni ben oldugum icin seven can dostlarimin gece evimi dolduracagi
Beni simsiki sicacik sarmalayan ve hic yalniz birakmayacak bir ev
sadece kendimi kendim gibi hissedip bulabilecegim,
Ben bu koca evrende bir tanecik kum tanesi
Ya kaybolmus bir parca toz yada bir avuc kumuz hepimiz.