Benim kışlarım Şiiri - Baki Sulopaşa

Hiç unutmam o sesleri,
Beyaz düzlükleri ve tepeleri,
Aşıp, kopup gelen geceleri.
Hele gıcırdayan paslı tenekeleri,
İçime dolardı bir melankoli;
İçten kuşatır ve yönetirdi beni.

Bir kış lafı geçtiğinde,
Değişmez resim konar gözlerime,
Çıplak ağaçların yaprakları nerelerde?
Kar çıkmış yarı bellerine.

Dalların güney yüzleri açıkta,
Ses üretilmez olmuş dutlukta.

Bildik hayvanların, hiç biri yok,
Zaman biraz duraksamış gibi,
Her yer beyazlığa tutsak;
Gökyüzü yok kadar gri.