Benim Kavgalarım Şiiri - Hamit Atay

Benim Kavgalarım

Benim kavgalarım, içimde birikti,
Her sözde, her bakışta patladı.
Dışarıya vurmadı ama,
Her acıyı, her yıkımı içimde taşıdım.

Benim kavgalarım, sessizdi hep,
Herkes gülüp eğlenirken ben,
Yalnız gecelerde savaştım,
Ve kimse fark etmedi, kimse sormadı.

Benim kavgalarım, bazen dostlarla,
Bazen kendi içimdeydi.
Beni anlamayanlarla,
Ve kendimi bir türlü çözemediklerimle.

Benim kavgalarım, kaybolmuş zamanla,
Geçmişin yükünü omuzlarımda taşırım.
Her eski hatıra, bir yara gibi,
Ama geçmişi unuturken, her seferinde yenileri açıldı.

Benim kavgalarım, kalbimdeki sesle,
Bazen doğruyu söylesem de,
Yanlış anlaşılmak, kırılmak…
Hep bir adım daha geri gitti, hep kaybettim.

Benim kavgalarım, kaybolan güvenle,
Kendime inançsız, dışarıya boş bakışlarla.
Beni hep kandıran, hep düşüren,
Ama sonunda kaybolan tek şey, ben oldum.

Benim kavgalarım, bitmeyen bir savaş,
Ve belki de hiçbir zaman bitmeyecek.
Ama bir gün, ne zaman, ne şekilde bilmiyorum,
Kazandığımı hissedeceğim, bu ben de biliyorum.
Hamit Atay