BENİM İSTANBUL’UM
Sokaklarda seksek oynardık,
At arabasıyla, sütçü Ali Amca
her gün aynı saatte gelirdi kapımıza...
Aynı bahçelerin eriklerini çalar,
Yağmurda aynı saçak altına sığınırdık.
Topumuzla kırdığımız camlar
Yabancımız değildi.
Çocukluğumun şehriydi...
İlk sevgili,ilk keşifti;
Mahallenin dışını bilmeyen yüreklerimiz,
'Aman kimse görmesin' diye
Bu kentin nerelerini öğrendi...
Vapura binmeyi,
Okuldan kaçmayı,
Çilekli pastayı ve elbette
Yağmurda yürümeyi,
Bir o paylaştı bizimle
Sanki gizli tanığımızdı!
Gençliğimizin,aşkın şehriydi...
Sonra; iş güç,hayat telaşı işte
Hepimizde vardır ya...
Yıllar geçerken fark etmediğimiz onca şey,
Kalabalıklar arasında sıkışan hayatlarımız...
Biz mi yabancılaşıyorduk,
O mu yabancıydı bize?
Yitirdiklerimizin şehriydi...
Bir gün nasıl oldu farkına vardık;
Merdivenleri gıcırdayan evlerin yerinde,
Betonlar vardı.
Sevdiklerimizin yerinde yabancılar.
Hayallerimin şehri deyip gelenler
Ve hayalleri suya düşenler...
Bir sabah televizyonlar acı haberi veriyordu;
Önlem alınmazsa yarısı yok olacaktı
Çocukluğumun,gençliğimin,hayatımın şehrinin...
Yıllardır taşıdığı onca ayrı insan yükü belki de
ağır gelmişti ona da;
Depremle eskiyi istiyordu!
Yine bahçeli evleri istiyordu,
İnsanlığı yok eden sitelerin yerine.
Sokağını yıkayıp, süpüren
komşu kadınları istiyordu,
Balkondan çöp atanlar yerine.
Onca yıl onlarca farklı kültürün insanı
mutlu yaşamışken,
bu düşmanlık da ne?
Barışı istiyordu,
İnsandışılığın yerine...
Tıpkı bizim gibi o da yaşamak istiyordu!
Biz özlerken çocukluğumuzu,
O da belki çocukluğunu özlüyordu...
Nereli olduğumuz değil,
Nerede yaşadığımızdı önemli olan.
Bütünleşebilmekti insanlarla;
Tanımadıklarına günaydın diyebilmek,
Keyifle balık yemek boğazda,
İstiklâl'de yürümek
Ve ıslanmak Dolmabahçe yolunda...
Çağdaşlıkla sıcaklığı birleştirmeliydik;
Dünyanın en güzel metropolü
hak ediyordu çünkü bunu...
Tepeden bakınca yine ağaçları görebilmeliydik;
Çünkü nefes almalı bu şehir
Ve bir sabah yeniden doğmalı!
Yeniden fethedilecek kadar paha biçilmez,
İçinde yaşamaya kıyamayacağımız kadar güzel,
Vazgeçilemeyecek kadar bizim olmalı,
İstanbul,kentim olmalı,
İstanbul; kendim olmalı!
Nadire Pınar Genç
Kayıt Tarihi : 16.4.2005 12:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Şiirinizi ve sizi kutlar , başarılar diler , saygı ve hürmetlerimi sunar ...şiir dolu günler temenni ederim ...Mehmet Karlı
TÜM YORUMLAR (7)