Benim ışığım söndü Şiiri - Vahap Özdemir

Bakıyorum bugün bu şehir uyumuş!
Yıldızlar ne yapıyor yerlerde
Pencere ardından bakmam utandırdı mı
Can çekişen adam değilim korkmayın bence.

Pencere ardında iğrenç biriyim ben
Talihine küsmüş,
Hiçliği tanıma dökemeyen
Korkak büyüyen birisiyim

İyi olduğumu sanırdım inanın bana
Elimden geleni yaptığımı söylerim insanlığa
Ama kötü olduğumu bilmezdim ki
Gök kubbenin altında sırlarımla

Eee yıldızlar size soruyorum
Nerden geliyor bu kötülüğüm?
İyi olduğumu söylemek mi
Gerçekten kötü olduğumun göstergesi mi.

Bilmiyorum inan, gururum nereyi mesken tuttu
Tek başıma olduğum masaya kimler geldi
Bir şey sormak istiyorum,
Geldi mi gençliğimin sonu?

Elimle masadan kaldırmak istiyorum sizi
Yiğitliğinizi, kahramanlığınızı
En önemlisi yalancı tavırlarınızı
Gülme yüzüme arkadaşım, ben akşamı düşünüyorum akşamı.

Altından yıllarım vardı benim gerçekten
Acımak gelmez ki başkasına elimden
Kendi yoksulluğumu aramaktayım şimdi
Teslim bile edemedim ki iyiliği

Bakın insancıklar bana
Söylüyorum! Neşeniz de gücünüz de geçer
Yaz sıcakları da kış fırtınaları da
Ama geçmeyecek olsun mutluluğunuz gülün her zaman.

Benim yerime de güler misiniz
Ben yüreğimdeki özlemi bastırmak için gülemiyorum
Bilinmedik bir sözün aklıma gelmesini bekliyorum
Benim yerime de yıldızları seyreder misiniz.

Soğuk bir kafese kapattım içimdekini
Hürriyet kuşu olduğundan eminim
Benden ölümü uzaklaştırmak isteyen
Ruhumu teslim etmek istemeyen kuş bu eminim.

Olmasın! Kuşumun kanatları kırık
Yine mi kaldım ruhu teslim etmeye
Kalamaz mısın benimle
Tükenip gitmemi mi seyredeceksin ardından özlemle.

Zor olan sizin aranızda dolaşmak
Yılmış olduğumu bildiğim halde dolaşmak
Sahte yüzünüze gülmek
Cesaret isteyen bir iştir arkadaşlar.
Şimdilik yalnız bırakın beni

Arayışta olanlara ilham olsun dizelerim
Siz güneşle soluklanın ben ay ile
Ahh! Özür dilerim aynı ışıkta yanıyoruz ikimiz de.