Bir gününde doğdum insanlığın içine sabahtan...
Sonsuz zannederek yıllarımın hepsini kullanıyorum.
Belki geri dönüş vardır diye bu denli hatadan,
Gecelerinde zamanın sanki yokmuş gibi yaşıyorum.
İlk görüşüm algılarım için dönüşüm oldu yıldızlardan.
Sessizliğinin sesini dinledim rüzdarda dalgalanan ayın.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta