Benim hiç kırmızı ayakkabılarım olmadı..
oysa ben o cocuksu yüregimle hep hasretini cekiyodum bir gün benimde olur diye..
bir pazar yeri annemin eli yüregimde...kalabalıklar içinde kenetlenmiş iki yürektik biz...kosar adımlarla yürürken
arada annemin yüzüne bakıyorum bana hep gülümsesin diye..cünkü ben annemi hep aglarken gördüm...hiç bir gülümseyiş anneminkine,
benzeyemez cünkü onun aglarken gülümseyişleri vardı hep...ben o körpeçik yüregimle birtek gülümseyişine hasrettim onun..oysa
o bilmezdi...diger yasıtlarıma bakardım ellerinde oyuncaklar...... benim hiç oyuncagım olmadı..tahta bebekler yapardı annem bana..o gülsün
diye hep sevinirdim içim bazen acısada belli etmezdim ona...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta