Benim Hayatım Şiiri - Hasan Arpaci

Artık şiir falan yazmam diyorum,
Kalemi defteri fırlatıp attım.
Böyle bir kararı bozmam diyorum,
Kitabı, romanı, dünü kapattım.

Ruhumun üstüne bin dağ oturur,
Dağların üstüne otağ kurulur,
Cümleler bezgindir harfler yorulur,
Diyerek aklımı noktaya sattım.

Lakin ilham iner göğüs tahtama,
Gel de birlik olup sende ağlama,
Yiğitsen eline kalemi alma,
Ben bunu yıllarca deneyip tattım.

Sanki şair olmak benim elimde,
Kelimeler hazır bekler dilimde,
Kitaplar yazılmış hazır gönlümde,
Derdimi hüda’ya az mı anlattım.

Bir kanca atarlar ruhuma birden,
Yağmur gibi yağar bilgiler gökten,
Hangi nesil bunlar hangi göbekten,
Geliyor Allah’ım benim hayatım.

Senin şiirini kimler ne yapsın,
Bu fani alemde boş bir dolapsın,
Bazen gönüllerde bazen harapsın,
Sanki bu hayata ben yollar yaptım.

Hasan da istemez bu halde olmak,
Her an duygularla birlik yaşamak,
Rahatça hayatın içinde koşmak,
İsterim Allah’ım diye anlattım.

H. Arpacı, 1984, Ortalıca, Tosya