Benim güzel İstanbul'uma (Çamur)

Seni anlatmak zordu bilmeyene
Sanki çok kolaymışsın gibi,
Seni anlatmak zordu kendime
Sanki görmüşlüğüm varmış gibi.

Dedi bana hemşerim: ne işin var burda neden değilsin İstanbul'da
Bir ah çektim, attım elimi enseme, eğildi başım sağ omzuma
Neyin mahçupluğu bu be, neyin suçluluğu
Beni sana uzak doğuran anayı ben seçmedim ya!

Batmıştı ayaklarım killi topraklara
Birini kaldırdım diğeri battı, ötekini kaldırdım her yanım çamur.
Elimi uzatsam anama, ak pak yap beni gönder İstanbul'a
Korkarım be korkarım!
Her gün öptüğüm el, nasıl eğilip karışacaktı çamura
Ha deyip gitsem kendi başıma,
Yakışır mıydı çamurlu ayaklar benim güzel İstanbul'uma.