Benim Ellerim Şiiri - Haşem Baygümüş

(Ceylan Önkol'a)

Benim ellerim kızgın demirlere değen
hüzün dokunuşuydu
Benim ellerim..
Bileklerimde yalnızlık izleri gitgide
damarlarımda melankolik kesikler
kanıyor hatıralardan koparamadığım
günlük acılarım
ellerimde yarım yamalak pişmanlık yanıkları
hayat belirtileri gösteriyorum zar zor
bahtiyarlik muhal belki bundan sonra
dal kırıldı en yeşil yerinden
su bulandı
yara aldı annemin gül bahçesi
kanadı papatya en beyaz yerinden
Sen ey gece
söndür bütün ışıklarını kentin
en aydınlık yerinde uyut beni
Annem gibi
Dindir acılarımı
sonra sal beni düş alemine
Ceylan'nın gözlerine...

Benim ellerim kızgın demirlere değen
hüzün dokunuşuydu
benim ellerim...
Önümde uzanan kırgın sıradağlar
Vadilere vurdum ahımı
belki bin kere
Kanadı,
durmadı hiç
acıdı bu yüzden sevgili,
ruhumu çekti sanki
o gözler,
merhamete dokundu
fısıldadı geleceğimize
bütün umut türkülerini
sonra çekip gitti
o gözler,
Benim ellerim kızgın demirlere değen
hüzün dokunuşuydu
benim ellerim...
Ve o gözler...