Benim Ellerim Şiiri - Ahmet Zeytinci

Benim ellerim bunlar,
Bunlarla tuttum,
Hayat'ın savrulan eteklerinden,
Kendimi yukarı çektim.
Bunlarla yakaladım,
Kaçıp giden kelebekleri...
Bu elleri koyup kalbimin üstüne
Öyle dua ettim Tanrı'ya;
Benim sevdiklerim,
Beni sevenler olsun diye...

Benim ellerim bunlar,
Bunlarla
Rüzgarlara yumruk atar,
Bunlarla,
Ay'ı,Güneş'i tutmaya çalışırım.
Bunlarla,
Irak'ta,Filistin'de ölenleri,
Bir bir karakaplı ya yazarım.
Çeçenistan şehitleri;
Bu eller bizi yazsın diye,
Sabır ile bekliyor...

Benim ellerim bunlar,
Şehit Dudayev'i,şehit Basayev'i
Bir bir not etti bu eller.
Çocuklarımı,karımı bu ellerle sevdim.
Ve diğer bütün çocukları.
Bir kedinin başını okşadım,
Bir güvercine ekmek verdim...

Benim ellerim bunlar,
Bu elleri salladım,
Uzaklaşıp giden trenlere.
Bu ellerle misket oynadım.
Bu ellerle hayata belki doydum,
Belki doymadım.
Bu ellerle,çocuklarımda dahil,
Kimseye vurmadım...

Benim ellerim bunlar;
Belki temiz,belki kirli,
Başkasının cebine girmedi,girmemeli...