Benim Dünyam Şiiri - Yılmaz Nazlı

Hayatım keşmekeş, örümcek ağı,
Çık çıkabilirsen, yol vermez dağı,
Can verir haldeyim, neyleyim bağı,
Yeşeren dallarım, soldu bu sene...

Anlımda çizgiler, yollar açıyor,
Ağaran saçlarım, hüzün saçıyor,
Baktığım insanlar, benden kaçıyor,
Eşimi dostumu, saydım bu sene…

Ahım ile zarım, taştı çağladı,
Elimi kolumu, sanki bağladı,
İdam sehpasında ipim yağladı,
İntikam ateşi, yaktı bu sene…

Dünya benden bezdi, bende dünyadan,
Hayat hikâyemse farksız paryadan,
Yalandan yanlıştan bıktım riyadan,
Her günüm mahşere döndü bu sene...

Tartmıyor bedenim, tükendi gücüm,
Dünyayı titretir isyanım öç’üm,
Kaderim değişti, toplandı göçüm,
Cehennem azabı çektim bu sene…

Yaralı yüreğim, ilaç kar etmez,
Ölümden öteye, gayri yol gitmez,
Felek tokadını, vursun fark etmez,
Dünyanın sonuna, geldim bu sene…

Yılmaz’ım kanayan, yaram derindir,
Yüreğim yansa da, gönlüm serindir,
Yaşarken öldürmek, senin tezindir
Sen benim dünyamı, seçtin bu sene…

Sen benim dünyamı, seçtin bu sene…

26.02.2012