Benim Dünyam Şiiri - Hakan Baş

Önceleri küçük bir noktaydın kalp odağımda.
Her nefes alışımda acıtsan da canımı,
Dur diyebiliyordum bitmeyen sancılarıma.

Şimdileri ise gittikçe büyüyen,
Her yağmurdan sonra biraz daha yeşeren,
Ve dikenlerinin acısına rağmen,
Kalbimde açan gülümsün.

Senden uzak şehirde ve sensiz gecelerde,
Bir damla sen akarsın.
Kurumaya hasret, dertli gözlerimden.

Sonra bir dilek tutarım, kayan yıldızın ardından.
Kavuşmasını isterim ayrı düşen ellerimizin.
Bitsin bu gurbetlik, aşılsın yüce dağlar diye,
Avuç açarım her gece sonsuz semaya.

Sesini duymaya hasret kulaklarım,
Bir gurbet türküsünün başlığında bulur seni.
Doyasıya dinlerim.
Ayın odama vuran loş ışığı altında seni.

Korkularıma yenik düşsem de kimi zaman,
Uçup gitse de o süslü hayallerim,
Ve ne zaman bir çukura düşsem,
Senin kokun sarar bedenimi,
Kurtarır beni o düştüğüm kuyudan.
Hayat verir bana yeniden.

Bir noktaydın yüreğimde küçücük bir nokta.
Sonra gülüm oldun yapraklarında ismin yazılı.
Sardın bütün bedenimi, açtın bütün organlarımda,
Şimdi ise dünyamsın gül bahçeleri altında