Benim Dünyam... Şiiri - Murat Sevim

benim dünyam...
32 beden, 1.73 boyunda, 40 numara ayakkabı giyer...
benim dünyam işte bu... yürür gider, gider dönmez, sadece sever...
içinde ne doğal feleketler, ne yangınlar, ne seller...

benim dünyam bu 32 beden...
31 çok dar, 33 bol... tam 32 beden bir dünya.
ne cefalarla dolu, ne aşklara küskün, ne yalan bir dünya.
ne kadar da sefil, soğuk, ayaz, karanlığa mahkum, dar ve kısa...

benim dünyam bu; gecelere mahkum, arada bir gündüzü olan.
gündüzlere hasret,geceye mahkum, yalnız korkak bir adam
dağ başında ürkek bir ceylan gibi koşturup duran
sonunda ayağı takılıp yere düşecek olan ve gözlerini kapayan.

benim dünyam bu, 1.73 boyunda...
önünü göremeyecek kadar kısa, geri dönemeyecek kadar korkak.
bir tazı gibi hızla koşup hedefi bulan, mutlu olduğunu sanan,
ama sonunda elindekinin tavşan değil de sıçan olduğunu anlayan.

benim dünyam bu çilekeş, serkeş, ayyaş, perişan, gamlı, kederli...
isyana tetikte, yaşlara hazır, gerçeğe kör, yalana sağır...
elindekini sıkıca tutan, düşmesin diye iyice kavrayan...
sonunda ayağı takılıp yere onunla birlikte yuvarlanan...

benim dünyam bu 40 numara ayakları olan...
adımları küçük, yüreği küçük, umudu küçük, derdi kederi büyük...
benim dünyam bu hep bir numara küçük ayakkabı giyen
ve her zaman ayakkabı vuran, yüreği yanan, ama yine de belli etmeyen...

İşte bu BENİM DÜNYAM....