Benim Dünyam Şiiri - Ali Özkanlı

Çocuklar görüyorum
Yüzlerinde tebessüm
Gözlerinde ışıltı
Engin denizlere açılan
Okyanusları aşan
Bir yelkenli gibi uçuyor
Rüzgar şişiriyor devamlı
Umuda yolculuk başlıyor
Eller kalkıyor başlar dimdik
Bilginin verdiği gururla
Gözlerden şimşekler çakıyor
Ağızlarından sanki alevler
Durduramaz onu kimse
Engel tanımıyor ki

Çocuklar görüyorum
Herkesten önde
Satranç oyununda mıyız?
Birkaç adım öteyi görüyor
Bilgiye öyle susamış ki
Veriyorsun alıyor
Veriyorsun doymuyor
Gelecek senindir yavrum
Bu azmini, gayretini
Sakın bırakma.

Çocuklar görüyorum
Pusuda yatan aslan gibi
Her an ceylanı yakalayacak
Soruyor dinliyor
Anlamazsa bıkmıyor
Usanmıyor, geri durmuyor
Öğrenmeden parmağını indirmiyor

Çocuklar görüyorum
Hırslı, istekli, arzulu
Temiz ve güler yüzlü
Hele biri var ki
Her gün sınıfa girince
Gülen yüzünü görürüm
Sınıfta sanki bir şimşek çakar
Sınıfın ve benim ruhum aydınlanır
Görevinin eri, saygılı
İnce duygulu, sevecen
Yardımsever ve fedakâr.
Yıllar yılı kovaladı
Bilmem ki neredeler
Sağ ve sıhhatte olanlar
Arayıp soruyorlar
Bazen duyuyorum
Aramızdan ayrılanları
Cennet bahçesine girenleri
Minicik elleriyle
Hamaratlığını, içtenliğini hatırlıyorum
Rahat uyu yattığın yerde
O güzel bahçelerden bize bak
Bizleri de unutma
Çünkü sizin gibilere
Muhtacız hem de çok.

Dağ başında açan
Kardelenim var benim
Kırlarda açan menekşem, sümbülüm
Papatyam, lâlem, gelinciğim
Hepiniz en güzel çiçeklerimsiniz
Benim dünyam sizlersiniz
Ben sizsiz yapamam ki,
Bırakmayın beni
Ben sizi bıraksam da
Bırakmayın ellerimi.
Bana mutluluk tattırın
İyi haberlerinize hasretim
Ara sıra da olsa gelin bana
Beni yalnız bırakmayın
Sesinizi özledim, yüzünüzü özledim
Parmaklarınızı, yaramazlıklarınızı özledim
Her şeyi ama her şeyleri özledim.
Çalan zili
Kara tahtayı, silgiyi, tebeşiri
Bana sevgiyle bakan
O güzelim yüzleri
Çiçeklerim benim
Çiçeksiz dünya varsa
Orada ben yokum...

29.09.2001