Benim Denizim Ankara Da

BENİM DENİZİM ANKARA DA

Seyre daldım denizini
dün gece Ankara'nın
Her zamanki coşkunluğu
kalmamıştı anladım
Haklıydı bir bakıma
ne var ne yok içinde
Üzülmüştü haline
ruhu da bulanmanın
Bir vapur iskelesi vardı
uzaklardan kavuşmalık
Orası da tenhalaşmış
sallanmıyor mendil artık
Soğuk bürokrasi yutmuş
denizi Ankara'nın
Çekilmeye karar vermiş
suyu da adım adım

Acıttığım içimden
bir nehir akıtsam dedim
Baktı kaldı gözlerime
derinden ağlamalık
Sonra anlattım bir bir
eski çağlayışları
Sustu beni dinledi
Ayla sarmaşık yanı

"Maviyi senle sevdim
benim denizim sensin
İçimin dalgaları
söyle nerde dinlensin"

Sevindi sözlerime
Tandoğan esişiyle
Anıttepe doldum ben
birden mavi sesiyle
Ankara'nın denizi
benzemez hiç birine
İçi bozkır kalanın
deniz görmek neyine
Üç tarafı denizle
çevrili memleketin
En alımlı denizi
ortasında kalbimin

Her kıyısı bir anlam
her körfezi Cennetti
Denizinde Ankara'nın
yüzmek bir maharetti
Dikmende gondola binmek
Keçiören koyları çamlık
Çankaya'dan aşağıya
kayıklarla yarışırdık

Ankara da deniz var
Hep de vardı aslında
Hem o deniz
öyle bir yakışmış ki
Ankara'ya
Coşkun nehirler gibi
mavi çağlaya çağlaya
Nasıl da dökülmüştük
dört koldan o Ummana
Herkes unutsa bile
ben unutmazdım asla
O deniz ki
kutlu bir
mirastır Ankara'ya

Şimdi biraz durgunsa
denizi Ankara'nın
Karaya çalan gözlere
bakıyorsak sıklıkla
Mesuliyet bizimdir
varmadık mı farkına
Vefasızlıktan üzgün
Mavi gözlü Ankara

Sizi bilmiyorum da
Ben söz verdim yeniden
Denizim ve Ankara'ya
sâdığım en özümden

"Bakışlarının mavisini
yitirtmeyeceğim Ülkemden
Ve hep o bakışlarla
gürleyeceğim derinden"
En içten mahcupluğumla
özür dilerim senden ...

[ Sevda Sevgi LALOĞLU ]