Benim çocukluk korkularım var

Dünyaya gelişimin
tahterevan gunleriydi

Arkama dönüp baktım
denize sıfır salıncak vardı
Tutuyordu ellerimden babam
Arkama baka baka gidişim
yavaşlatıyordu adımlarımı

Ağladığımı hatırlıyorum
Denize düşerim korkusuyla
Biri alıyordu beni kucağına

Küçük su akıntısı vardı
Yeni yürüyorum o sıralar
Adım atamayışım...

Ekmek pişiren köy hatunları
Gülerek bakarken
Abim alıyordu kucağına
Olmayan gücüyle...

Merdiven korkum vardı benim
Herkes çıkarken yukarı
Yada inerken
Adım atamayıp geride kalma korkusu..

Pedala yetişmeyen ayaklarımla
Bisikletten düşme korkusu..
Ki önce ben düştüm sonrada o

Anne, ben evlenmeyeceğim
yaşlanmak istemiyorum
Dediğimi hatırlıyorum.

Çocukluk korkularım
Büyüklük rüyalarım...