Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
sizi ilk defa okuyor olmak ayricalik oldu benim icin son derece özverili eserleri biz siirseverlere sunuyor olmaniz ayrica takdire sayan üstadim.grubda hosgeldiniz mesajlarina 'mesaj kirliligi'yaratmamak icin siir sayfalarina yönelip güzel siirler okumanin dogru olacagini düsünerek...
saygilarimla
'Yaşamdan bıkmak', 'hayata küsmek', hep negatif düşünmek, nasıl gerçekleşir, nasıl olur diye kafa yorarken, birden şairleri şiirleri hatırlıyorum ve o düşüncelere bir anlam veremiyorum. Okuyan bir toplum olsaydık eğer, şairleri, şiirleri, türküleri ya da gönülden eserek yazıya dökülen satırları okuyacak, onları tanıyacak ve hayatı zehir eden olaylara şahitlik etmeyecektik. Çünkü şairler dünyaya hep pozitif bakan insanlardır. Onlar olmasaydı dünya gerçekten çekilmez olurdu. Dünyayı çekilmez zannedenler, öyle düşünenler şairleri tanıma fırsatını elde edemeyenlerdir.
Tayyar YILDIRIM
Harika bir övgü şiiriydi...Bütün kalbimle ve tam puanımla...Kutluyorum öğen güzel yüreği de ve övgüyü gerçekten hak eden güzel yüreği...Ve (+) ant..
İlhamınız ve başarılarınız daim olsun üstadım, sevgili Kemal ağabeyciğim...
Saygılaımla...
Hüseyin Çubuk
NE GÜZEL BÖYLESİNE BİR DOSTLUK VE KARDEŞLİK....YAZAN VE YAZDIRAN YÜREKLER VAROLSUN.......
TEBRİKLER...ÇOK HOŞ BİR ŞİİR OKUDUM USTA KALEMİNİZDEN.SAYGILARIMLA.....
Gerçek dostluk ve kardeşliğin bir örneği harıka bir şiir, tebrikler Kemal bey. İsmihan hanım kardeşide kotluyorum.
Böylesi güzel dostluğa selam olsuın yüreğinize sağlık dostum
ÇOK GÜZEL.KUTLUYORUM KALEMİNİZİ.BİR DOSTUN BİR DOST'A EN GÜZEL HEDİYESİ.
K U T I U Y O R U M.........Şiirinizi.
U
T
L
U N U T U L M A M A K D İ L E Ğ İ Y L E
Y
O
R
M U H T E Ş E M D İ..........Tam puan
Başarılı bir çalışma olmuş kutlarım.
Dostluk ve kardeşlik uğruna yürekten gelen sesler,
önce dizelere ordanda bize yansımış.
Bu şiirin yazarı değerli şairimiz Kemal beyi canı gönülden tebrik ediyor, hak eden İsmihan hanım kardeşimede bu güzellikler dahilinde dostlukların devami için daim olmasını diliyorum. Sevgi dolu selamlar.
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta