BENİM BU HALLERE GELMEME KİM SEBEP OLDU
bu hale gelmeme kimler sebep oldu biliyor musun....
ben her akşam içerim.
herseferinde kaybederim kendimi.
artık kaldıramıyorum bir kaç dubleden fazlasını...
zor geliyor bünye almıyor yüreğime bıraktığın derin izlerden sonrasını...
sabahçı kahvehaneleri mekanım,
içip içip dağıttığım sokaklar evim,
topladığım bir kaç eski gazete ve,
karton parçaları yatağım oldu....
ben artık yıldızları saymıyorum her gece hergece...
artık gözlerime perdeler indi seçemiyorum gök yüzünün en parlak olan yıldızını...
benim bu hallere gelmeme ne sebep oldu...!
sorguluyorum herseferinde kendi kendimi...
hasretin ne olacakki diyip başımı taşlara çalıyorum...
bir şair vardı mazide kalan..
bir kolu yok kalem tutamayan..
gözleri ise kör senden başkasını göremeyen..
içindeki denizde fırtınalar yaşamış seninle birlikte
artık bir şair yaşamıyor senin olmadığın başkentte...
birgün gelirde yolun düşerse sakarya caddesine..
eski gazete kağıtlarıyla donmuş bir ceset göreceksin...
soğuktan kaskatı olmuş,ellerinde senin resminle,
bedenine karlar yağmış ünlü bir şair göreceksin,
o zaman tutamayacaksın göz yaşlarını,
umursamadan çevremdeki meraklı gözleri,
sarılıp doya doya ağlayacaksın bak yanındayım işte geldim diyerek...
çok geç kalmışsındır ama yinede ellerimi tutup son bir busenle uyandırmaya çalışacaksın,
prensini uyandırmaya çalışacaksın masaldaki pamuk prenses gibi..
dedimya başkentten bir şair dilinde senin ismin,
elinde senin resmin,
gözlerinde senin hasretinle tarih olacak soğuk kaldırımlarda bedenini bırakacak
BENİM BU HALLERE GELİŞİME KİM SEBEP OLDU KİM...
YILMAZ TOSUN
Yılmaz TosunKayıt Tarihi : 25.1.2010 22:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!