Benim Bayramın Olmadı Hiç

Çocukken
şeker torbamdan taşardı gülüşlerim,
şimdi valizimde
sessizlik taşıyorum her bayrama.

Gurbette büyüdüm ben,
büyürken de eksildim.
Ne şen kahkahalar kaldı kulağımda,
ne de annemin bayramlık öpücüğü yanağımda…

Babam,
bir bayram sabahı daha
ayakkabılarını dizdi kapıya,
ama ben yine yoktum.
Annem pencereyi açtı,
rüzgârda beni aradı.
Ben yoktum biliyordu ama
belki rüzgar kokumu getirir diye perdeyi araladı.

Bayramlar hep yoldan önce geldi bana,
ben hep bir gün geç kaldım.
Ne sofranın başında yerim vardı,
ne çay bardağında buharım.

Babamın beli bükülmüş şimdi,
annemin elleri titriyor …
Ben hiçbirini görmedim.
Zamana yenildim,anılara tutundum.

Ben özlemi anne, acıyı baba bildim.
Bayramlarda hep eksik ve yarım kaldım
Bir yanım annemin dizinde oturmak ister,
bir yanım babamın elini öpmek…
Ama telefon sesiyle başlıyor bayramım,
“Biz iyiyiz kızım” yalanıyla geçiyor günüm.

Bir mendil saklı hâlâ çekmecemde,
annemin bana son koyduğu bayram harçlığıyla.
O mendilin içine
bir çocuk, bir hasret, bir ömür sarılı...

SİLEZYA

05.06.2025