HAYATININ BAHARINDA, BİZLERE HASRET GİDEN BABAMA İTHAFEN YAZILMIŞTIR...
En büyük hayalin, idealin bizleri okutmak olmuştu,
Dedeme rest çekip, bizim için Ankara yolunu tutmuştun,
Bilmediğin şehirde gece gündüz bizler için çalışmıştın
Ah babam ah.. Daha kırk üçünde hayallerine hasrettin…
Gün yüzü görmedin ki hiç, çile kapından eksik olmadı,
Her derde katlandın da bir bizden ayrılığa katlanamazdın,
En son yurt dışına giderken, bana emanet etmiştin kalanları
Ah babam ah.. Daha kırk üçünde hayallerine hasrettin…
Bir gün telefonum acı, acı çalmıştı; hasretin, hastanede dediler,
Her zaman dimdik ayakta gördüğüm çınarın kalbi yorulmuştu,
Odana çıkıp, karşında beni görünce hüngür hüngür ağlamıştın…
Ah babam ah.. Daha kırk üçünde hayallerine hasrettin…
Bir evladın, babasına hasreti nedir, sevgisi nedir bilmezdim
Umutla beklediğimiz hastane kapısından, kefenle çıkana kadar
Taaa.. 2006 yılının, Ağustos ayının 11’i gecesinde hepsini öğrendim
Ah babam ah.. Daha kırk üçünde hayallerine hasrettin…
Şimdi soruyorum sizlere, sizin hiç babanız öldü mü ?
Benim öldü… hayallerine hasret… torunlarına hasret
Benim öldü… içinde biriktireceğim anılarıma hasret…
Daha hayatının baharında, çocuklarına , eşine hasret,
Babamı mezarına kendi ellerimle koydum, babama hasret…
Benim babam, tam kırk üçünde öldü, işte o gün ben, ben oldum…
Kayıt Tarihi : 14.6.2020 19:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
HASTANE ÖNÜNDE BABASININ UMUTLA DÖNMESİNİ BEKLERKEN,KEFENLE ÇIKIŞINI GÖREN VE HAYATININ KAYBEDİLEN BİR ÇINARA HASRET BİTEN BİR HAYAT... 11.08.2006 KAYBETTİĞİM BABAMA İTHAFEN...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!