Benim Babam Şiiri - Hasan Arpaci

Benim babam,
İyi adamdır.
Kalbi temiz,
Geçimsiz biri,
Huyu aksi,
Ruhu serseri.
Birinci dünya,
Savaşından sonra doğmuş,
Ne ilk okul,ne kuran okumuş.

Şükür eski Türkçe,
Yeni Türkçe bilmezdi.
Kültürünün tamamı,
Kulaktan duydukları,
Radyo da dinledikleri.
En iyi tarafı,
Her şeyi bilmez,
Allah’ın işine karışmam der çıkar,
Kendini bazen alim sanmazdı.

Bisiklet binemez,
Araba süremez,
Haram yemez.
Çok iyi kömüş koşar,
Kul hakkından korkar,
Bol bol kumar oynar,
Ara sıra rakı ve,
İki paket sigara içer,
Kendisi cömert,
Hayır yapmayı sever.

Sigorta haram diye,
Bağ-Kur’lu dahi olmaz.
Uçuk mekan haller yaşar,
Rüyasal seyahatle coşar,
Bazen olacakları söyleyip çıkar,
Bunların ne olduğunu bilmez,
Peygamberi(sav) rüyam da gördüm dedikçe
Ben değil herkes ona şaşar,
Çoğu zaman gülerdi.

Lakin,
Camiye fazla uğramaz,
Vaazları dinlese de anlamaz.
Ama çok çalışan,
Çok kazanan,
Bir yıllık kazancını,
Bir gecede kumarda harcayan,
Sonrasında,
Borçlarla geçinen biridir.

Aile çok mustarip,
Her yer savaş alanı sanki.
Tilkinin kümese daldığı,
Ayının kovanı çaldığı,
Kurdun sürüye daldığı gibi,
Huzur hariç,
Ne varsa biziz sahibi...

Umarım istikbalde,
Doğru yola gelecek.
Bizimde kavgalarımız,
Artık sona erecek,
Ruhundaki hasletler,
Özüyle şereflenecek,
Yüzlerimiz gülecek...

Hasan Arpacı,1979,Ortalıca,Tosya