Ununu akşamdan, eler ayırır
Şafakla kalkar, hamur yoğurur
Bezeler uhralanır, tek tek sayılır
Horoz öttü yavrularım, uyanın derdi
Oklavası, senidinde yufka açardı
Kara saç üstüne, ekmek atardı
Çökelekli peynirli, sıkma yapardı
Yanında ayranın, iç oğlum derdi
Derelere, kara kazan kurardı
Giysilere kil eker, tokuç döverdi
Taş üstüne, çamaşırlar sererdi
Sende bir tenhada, çim oğlum derdi
Su sesi, kuş sesi, havuzun başı
Kar boran olur, zemheri kışı
Üşüyüp akınca, gözümün yaşı
Giyin de evimize, koş oğlum derdi
Al basmadan, fistan diker giyerdi
İnsanları insan bilir, severdi
Çocukları ayrı ayrı, birer değerdi
Okuyun yavrularım, okuyun derdi
OSMAN KEZİBAN
10.09.1993 /MERSİN
Bu şiiri annesi Anaların anası HATİCE KEZİBAN’a ithaf etmiştir.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta