nisan yağmurlarına karışır gözyaşları umudun
taşkın seller gibi akan gecelerden
bendine sığmayan tutkular taşar belleğinden
oysa deli bir rüzgar gibidir zaman
ne zaman ve nereden eseceği belli olmayan
ve sanki dur durak bilmeyen zaman
dört nala koşan atlar gibi
koşar sonsuzluğa dolu dizgin
yüzü yaşlanır gölgelerin
içinde biriktiren özlemi
sonra aykırı telaşlar büyür
kendini onaran sokaklarda
vazgeçilmiş saatlerdir belki
vazgeçiren yarınlardan bizi
bilinmez nerede başlar sonun başlangıcı
ve ne zaman açılır kapıları şafağın sonsuza
güvercinler getirirken haberleri uzaktan
içi kabarır gibi yaşamın
göçebe yılların avucunda sakladığı
bir yanım ateş çemberinde benim
bir yanım baharda açan çiçekler gibi
bir yanım alabildiğine deli fişek ve atak
bir yanım masum çocuklar gibi mahzun ve çekingen
bilirim zamanı yakalamak zor artık saçlarından
zor artık muştulamak gece fısıltılarını
ve mutluluk derler ki zor bulunur
bulunmaz belki de, ne geceleyin ve gündüzün
sonra değiştiririm paradigmayı birden
kırmızıyı bir yana koyarım da anlarım
benim adım hüzün
istanbul; 28.09.2011
Zeki TüyenKayıt Tarihi : 15.7.2013 12:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)