Benim adım hanzala Şiiri - İlyas Kaplan

benim adım hanzala
bugün ekimin yirmi dördü
acıları yüreğimi tırmalar
bir deli rüzgar eser
sağım solum tozlar içinde
savruluyorum yetim saçları gibi

toprağımda çocuklar büyümez benim
üzerlerine salınan bombaları uçurtma zannederler
tel örgülerden salıncaklara kurulurlar
beton yığınları arasında korkuları da sıkışıp kalır çocukların
uyumak istemez benim toprağımın çocukları
onlar bilirler uyumanın ölüm demek olduğunu

*
benim adım hanzala
içinizde saklanan dünyanın en tenha yeriyim
zihninizin çıkmazlarında korkusuzca yürümeyi öğrendiğiniz yer benim
yüreğim cesaretini kuşanmış sadık bir haberciyi bekler
o haberci ki
selam getirir hz. idristen dün gibi

siz susmayı tercih ederken en çok konuşan benim
hakkında konuşulan ve sorgusuzca karara varılan yerdeyim
gözlerim güneşin kızıllığına bakarken çok yanar
bir de ateş düşen evlere
o evler ki
misafirperverdir hz. şuaypten beri

*
benim adım hanzala
ardımdan yürüyenleri bilirim
önüme düşenleri çelme takmayanları
yol göstericilerin sevdiği yer benim
bir kahramanın yüreğinde
bir yiğit kızın rüyasındayım

hak diyenleri aşağılayanların boğulduğu yerdeyim
bir asanın ucunda
müjdeler getiren bir nebinin eşiğindeyim
zaferi avuçlarında taşıyanların umudunda
bitmemiş şiirlerin nakaratındayım
ö şiirler ki
anlatır hz musayı
anlatır kızıldenizi

*
benim adım hanzala
avuç içi kadar toprağa yüz binlerce yüreğin sığdığını bilirim
kurulan ölüm tuzaklarına karşı korkusuzca
selama duranların yaşadığı yer benim
kapılar barışa açılsın diye yakarır bir peygamber
hz. harunun aminleri yükselir özgür kuşların kanatlarından
huzuru çağırır gibi

düşlerimi bana anlatan birilerinin olduğu yerdeyim
yakınımda duran, bana dokunan
ve gözlerimden hüznümü anlayanların safında
karartılmış dünyamdan bana ışık yakanların
gelişiyle yolumdaki taşı kaldıranların yanı başındayım
izbelerimde yazılan mektupları sahiplerine bıraktığım zamanlardayım
gözyaşlarımla yıkanan umutların tam ortasındayım
bir mümin kucaklar inanmışları
hz. davutun sesi yetişir suskunlara
bütün hıçkırıkları dindirir gibi

*
benim adım hanzala
büyümeyi hayal ettiğim gibi
yarınlardan ümidini asla kesmeyen benim
çocukların gözlerindeki yaşlarda yıkanır kirlenen hırslar
onların yüreklerinde bilenir hınçlar
büyüyemeyen çocuklar cennet bahçelerinde oynarken
mescid-i aksanın güvercinleri konar pervazlara
o güvercinler ki
anlar çocukların dilini
hz. süleymanın kuşları anladığı gibi

bir mabette soluklanır müminler
açarsan gözlerini baktığın yerdeyim
miraca çıkan duyguların evveli benim
ahiri benim
gözlerin ıslanırken yüreğini ısıtan benim
bir alevi nefesimden içine üfler gibi

*
benim adım hanzala
yakınmanın öfkelenmenin ağlayıp inlemenin hiç faydası yok bana
üstüne düşeni yapmayanların özgürlüğümü çaldığı yerdeyim
bir avuç toprağa sıkışıp kalmış değil bedenim
sınanmış heyecanların
yoksul heveslerin
hırçın sevdaların beslendiği yer benim
bende yaşayanları
bende yorulanları dinlendirir bir elçi
hz. ismailin sözleri yetişir laftan anlamayan topluluklara
bütün kelimeler dökülür dudaklarımdan o zaman
kutsal bir dua gibi

varlığım tek başına yeter benimle yürüyenlere
gerçeklerin yankısının dünyaya ulaştığı yerdeyim
kuşluk vakti gülümsemelerimi görmek istediğiniz yerde
acıların üstünü usulca şefkatimle örttüğüm yerde
oyunu bozulmuş çocukların ağladığı yer benim
bombaları top zanneden çocukların ölümle kucaklaştığı yerdeyim
anneler ninni yerine ağıt yakarlar benim bağrımda
la ilahe illallah diyen gençler soluklanır aksanın seccadesinde
zafer için bekleyen gençlere hz. zekeriyanın sabrı yetişir
o sabır ki
yalnızlara arkadaş mazlumlara yar gibi

*
benim adım hanzala
hesabı sorulmadık ahların her gün filizlendiği yerdeyim
korkaklığı cesaret sayanların gölgeme tahammül edemediği yer benim
kaybettiğimi zannederlerken yeni hikayeler yazanlar yaşar iliklerimde
bir mabedin eşiğine yüz sürmenin şerefiyle bilenirler yeniden
yeniden doğar hanzalalar başka çocukların öldüğü yerde
ben bir davanın adıyım
bu davaya adanmışların kolu ve kanadıyım
hz. yahyanın gün ortasından duası yetişir
yıldızlar belirir batan güneşin arasından an gibi

elini tuttuğum çocuklar büyüyemeden düşer toprağıma
diriliş muştuları söyler semada dolaşan güvercinler
bir talihsizliği silmek için döner durur zaman
mekan bu yeri gülistan eylemek ister
yanan evler, yıkılan binalar arasında dirilir en güzel çiçekler
karanlığın tam orta yerine uyanır savaşın çocukları
anneler en cesur çocuklarını savaş alanında doğurur
ölümün düğün yeri olduğu yerdeyim
havarileri yetişir teselli için hz. isanın
isyanın tuzağından kurtulanların yaşadığı yerdeyim
imanıyla dirilenlerin kalbindeki aşk benim
hz. isanın ruhunu kuşanır gibi
hüzünlü bir coğrafyada zaferi kazanır gibi

*
benim adım hanzala
uyumak bombalardan kaçamamaktır benim toprağımda
uyumak annesinin elini bir daha tutamamak
babasının dizine başını koyamamaktır
sahilde top oynarken şehadetin ne demek olduğunu
bilir benim toprağımın çocukları
oyun oynarken yakalar ölüm onları

kanlı tuzakların tam orta yerindeyim
çalınmış topraklarımın talibiyim
imanlı yürekler bilirim özgürlüğüm için savaşan
zalimlere kafa tutan
mazlumların ahını yerden kaldırmaya meyilli
nice kahramanlar bilirim
onlar ki
zulme karşı sağır ve dilsiz olanlara
sevgileriyle hadlerini bildirirler
onlar ki
dünya susarken şanlı bir dava için savaşırlar

*
benim adım hanzala
yıkılan evlerin yalnızlığına şahidim
ölümlere aldırış etmeden diriliş için büyüyen ümitlere
mescid-i aksada kılınan namazlara ve edilen dualara şahidim
dünyaya taş ve sopalarla meydan okuyan yaşlı
genç ve çocukların imanına
zulümlere sessiz kalmamak için yola koyulanlara
bu yolda şehadeti tadanlara şahidim
kardeşinin elinden tutanlara
aşını paylaşanlara
üşüyene yüreğini açanlara şahidim

ey dünyanın korkaklığına inat yiğitliğini elden bırakmayanlar
ey gözümün yaşını silmek için
bir gece yola koyulup yolda bırakılanlar
ama tekrar yola koyulmaktan asla vazgeçmeyenler
ey hücrelerime kadar sevgisini ve merhametini bahşedenler
büyük bir yürüyüş bizimkisi
haksızlığa karşı yeniden diriliş
zafer çocukların gülüşleriyle gelecek gazzeye
zafer arşa ulaşan dualarla gelecek

redfer